Toen obstetrieverpleegkundige Samantha van Ruiven – Groenewout (32) voor haar stage geplaatst werd op de Verloskunde in het Sophia Kinderziekenhuis had ze nooit verwacht hier 10 jaar later nog steeds met veel plezier te werken. “Ik had geen idee dat ik dit zou leuk zou vinden.”

Niet hoog op het lijstje

Samantha bleef na haar stage hangen op de Verloskunde. “Verloskunde stond niet heel hoog op mijn lijstje, maar ik had het vanaf dag één zo naar mijn zin. Ik heb uiteindelijk ook mijn scriptie hier afgerond en ben daarna direct de specialisatie tot obstetrieverpleegkundige gaan doen. Dat is alweer 10 jaar geleden en ik ben hier nog steeds heel gelukkig. Het is een prachtig specialisme. Niets is zo onvoorspelbaar als een bevalling.”

4 in 1

Het leukst aan haar werk vindt Samantha de afwisseling: “We hebben hier eigenlijk vier afdelingen in één: zwangeren, kraam, verloskamers en de OCCU (Obstetric Critical Care Unit).” Om de paar maanden rouleer je over de units, vertelt Samantha. “Ik heb geen voorkeur, iedere unit heeft iets moois. Bij de zwangeren kun je echt een band opbouwen, omdat sommige vrouwen soms heel lang bij ons liggen. De kraam is mooi, omdat je mensen kunt begeleiden in een heel bijzondere periode. De OCCU is heel uitdagend, omdat deze patiënten heel ziek zijn en bij de verloskamers heb je het acute van een bevalling.”

Altijd onvoorspelbaar

Op deze afdeling weet je nooit helemaal zeker wat je kunt verwachten, vertelt Samantha: “De ene keer kom je vanuit het niets in een acute situatie terecht en moet je als team binnen no-time kunnen handelen. De andere keer verwacht je complicaties, bijvoorbeeld bij de bevalling van een extreem prematuur, en gaat toch alles goed.”

Topje van de ijsberg

“We verlenen hier natuurlijk derdelijnszorg, wat het werk extra uitdagend maakt”, gaat Samantha verder. “Op de OCCU liggen bijvoorbeeld vrouwen met cardiale problemen, waardoor je ook dat specialisme steeds beter leert kennen. Maar denk ook aan de aangeboren afwijkingen, code rood sectio’s of zwangerschapsafbrekingen. Daarnaast vangen we hier als enige in de regio extreem prematuren vanaf 24 weken op. Voor ons is een baby die met 30 weken geboren wordt inmiddels normaal, maar dat is het natuurlijk niet. We zien het topje van de ijsberg, dat moet je willen.”

Blijven leren

Wat je ook moet willen als obstetrieverpleegkundige in het Erasmus MC Sophia is blijven leren. “De ontwikkelingen gaan hier snel, dus je kennis moet altijd up-to-date blijven. Maar dat is juist ontzettend leuk en wordt ook heel erg gestimuleerd. Zo heb ik de BIAZ en de Obstetric High Care opleiding gevold en ben ik nu twee dagen per week opnamecoördinator.”

Logistieke planning

“Als opnamecoördinator ben ik verantwoordelijk voor het logistieke reilen en zeilen van de afdeling. Wie kan waar worden opgenomen, hoeveel opnames verwachten we, ect.? Omdat ik zelf ook nog op de vloer sta, kan ik goed inschatten wat wel en niet kan. Ik weet hoe het werkt, dat is een voordeel.”

Bijzondere momenten

Kortom, Samantha is heel erg op haar plek als obstetrieverpleegkundige binnen het Erasmus MC Sophia. “Je bent erbij op de meest bijzondere momenten, dat maakt het gewoon heel mooi. Ik ben blij dat ik hier onderdeel van ben.”