“Als ik voor het gebouw sta, denk ik nog steeds: ‘Ik ben trots dat ik hier werk!’”

Vier jaar geleden begon Didem als stagiair in het Erasmus MC. Nu werkt ze er als senior CCU-verpleegkundige én volgt ze één dag per week de hbo-verpleegkundeopleiding. Het was haar eerste echte ziekenhuiservaring, en sindsdien is ze niet meer weggegaan. Waarom? “Vanwege de complexiteit, de specialistische zorg en de trots die ik iedere dag voel als ik het Erasmus MC binnenstap."

Geen dag is hetzelfde

Op de afdeling weet je nooit precies wat je te wachten staat. “De dag begint met inlezen en langsgaan bij patiënten, gevolgd door medicatie, infusen controleren, ADL-zorg, zoals wassen en aankleden en het stabiel houden van patiënten. Wat de Cardiologie zo bijzonder maakt, is dat je aan de buiten kant vaak niet ziet hoe ziek iemand is. We hebben vaak patiënten die zo ziek zijn dat ze vanuit Limburg of Brabant naar ons worden overgeplaatst. Vooral bij hartfalen: een ziekte die voor leken vaak onzichtbaar is, maar dodelijk kan zijn. We monitoren de patiënt heel nauw. Door de medicatie wordt de bloeddruk namelijk lager zodat het hart makkelijker kan rondpompen.”

Flexibel en vakkundig

De afdeling Cardiologie & Cardiothoracale Chirugie is groot en dynamisch, met meer dan 100 verpleegkundigen. “De leeftijd van patiënten varieert van 18 tot 90 jaar, met behandelingen die uiteenlopen van kleine ingrepen tot harttransplantaties. Soms is er te weinig plek is op een bepaalde unit. Dan  sta je op de cardiologie en ligt daar ineens een thoraxpatiënt. Je moet dan flexibel zijn en kunnen schakelen tussen intern en chirurgisch denken. Als CCU-verpleegkundige rouleer je uiteindelijk op alle units, dat maakt het werk uitdagend.”

Altijd blijven leren

Wat haar het meest aanspreekt? De acute zorg, de snelheid van handelen, en het feit dat je als verpleegkundige echt regie hebt. “Je krijgt hier de ruimte om echt sparringpartner te zijn van bijvoorbeeld arts-assistenten, daardoor leer ik continue.” Didem komt op voor haar patiënten, is betrokken en durft haar stem te laten horen. “Als ik denk dat er nog een keer naar iets gekeken moet worden, zeg ik dat. Ik ben vrij direct, maar dat is nodig in acute zorg. Maar iedereen weet: het is niet persoonlijk hoor,” vertelt ze met een knipoog.

Emotionele impact hoort erbij

Hoewel Didem een hele hoop patiënten ziet opknappen, komen er ook patiënten voorbij voor wie geen behandeling meer mogelijk is. “Vooral als dat ook nog eens een leeftijdsgenootje is, vind ik dat best lastig. Dan realiseer ik me dat het leven niet oneindig is. Moeilijke gebeurtenissen moet je  proberen hier te laten. Samen met collega’s praten over de situatie helpt.”

Een kast vol verhalen

Eén van haar meest dierbare herinneringen is verbonden aan een glazen kast op de gang, een idee bedacht door Didem en haar managers. “Patiënten die een harttransplantatie krijgen mogen een hartje in een pot stoppen. Laatst zag ik iemand dat doen, met tranen in de ogen. Toen dacht ik: dit is waarom ik dit werk doe. Je ziet ook echt wat voor weg iemand heeft bewandeld om eindelijk een tweede kans te krijgen.”

Werkplezier en vriendschap

Wat Didem blij maakt, is de waardering van patiënten. “Als ik het gevoel heb dat ik, alles voor hen heb kunnen betekenen en zij zich daardoor net een beetje beter voelen, dan geeft dat mij echt een goed gevoel.” Daarnaast zijn collega’s voor Didem meer dan alleen collega’s. “Samen met Maaike, mijn beste vriendin van de middelbare school startte ik de CCU opleiding. Hoe leuk dat we nu ook daadwerkelijk samen werken in hetzelfde team. Maar ook los daarvan heb ik hier vrienden gemaakt voor het leven. We beleven samen dingen die voor de buitenwereld soms lastig in te beelden zijn. Het is een hecht team, maar we staan natuurlijk  heel open voor nieuwe collega’s. Als je werk voelt als een plek waar je trots op bent, dan zit je goed.”

Ook aan de slag als CCU-verpleegkundige?

Bekijk jouw mogelijkheden!