
-
Gepubliceerd op 11-09-2025
20 mensen op de OK
Ze ontdekte haar passie voor het werken op de operatiekamer tijdens het kijken naar een ziekenhuisserie op tv. Het was daar, op het scherm, dat het zaadje werd geplant. En zo besloot Inge Prins de opleiding tot anesthesiemedewerker te volgen. Ze ging aan de slag in het Erasmus MC, waar ze zich verder ontwikkelde. 'De kritieke momenten spreken me het meeste aan.’

In rust handelen
Als anesthesiemedewerker zorg je ervoor dat een patiënt zo comfortabel mogelijk de operatie ondergaat door vitale functies te bewaken en ondersteunen, vertelt Inge. Tijdens haar opleiding ging ze een half jaar aan de slag in het Erasmus MC en vanaf dag één wist zij: dit is mijn ding. De hoogcomplexe zorg en grote operaties voelden voor Inge als een warm bad. ‘De kritieke momenten geven mij een adrenalinekick. Als team weet je aanvankelijk niets bij binnenkomende trauma’s. Je moet dan met elkaar in rust handelen. Soms sta je dan ineens met 20 collega’s op de OK.’
Groot en complex
De vastberadenheid is in haar ogen af te lezen. Inge: ‘Ik geniet ervan als ik aan het werk ben en ineens hoor dat er vanavond om 19.00 uur een levertransplantatie plaatsvindt. Zo’n operatie is groot en complex. Voor buitenstaanders klinkt dat misschien vreemd, maar juist zulke diensten en operaties passen bij mij.’
Acuut leverfalen
Zo herinnert Inge zich een casus. ‘We kregen een patiënt binnen met acuut leverfalen. Dat bleek zo ernstig dat besloten werd dat de lever verwijderd moest worden. Een zeldzaam voorkomende ingreep, want zonder lever kan een mens maar kort leven. We hebben de patiënt toen op de High Urgency-lijst geplaatst voor een donorlever. Dan sta je dus in heel Europa op nummer één. Binnen 24 uur was er een donorlever beschikbaar. Als zo’n transplantatie dan slaagt, geeft dat veel voldoening.'



Halfzijdig verlamd
Ook neurotrauma’s spreken Inge aan. ‘Omdat we een academisch ziekenhuis zijn, krijgen we dit soort trauma’s uit een grote regio binnen. Denk bijvoorbeeld aan patiënten met hersenbloedingen en -infarcten. Ook dan moeten we uiteraard heel snel handelen.'
Als een patiënt goed instrueerbaar en rustig is, blijven zij wakker tijdens de ingreep. 'Soms hebben we in zo’n situatie binnen een uur goed resultaat, terwijl zo iemand halfzijdig verlamd binnenkwam. Dat doet me echt goed.’
Zonder woorden
Acute situaties passen dus perfect bij Inge, vroege ochtenden daarentegen niet. ‘Ik ben totaal geen ochtendmens. Tussen- en avonddiensten liggen mij veel beter. Ik vind de sfeer ’s avonds ook altijd leuk, het is weer net anders dan overdag. We ronden dan operaties af of gaan aan de slag met patiënten die acuut geopereerd moeten worden. Het mooiste vind ik het werken in een hecht team, waarbij je feilloos op elkaar kan inspelen. Vaak weten we dan zonder woorden al genoeg.’
Ook aan de slag als anesthesiemedewerker in het Erasmus MC?