Esmee Sissing (26) is obstetrieverpleegkundige én IC-Neonatologieverpleegkundige bij het Erasmus MC-Sophia. Omdat ze niet kon kiezen tussen deze specialismen, rouleert ze nu om de drie maanden over beide afdelingen. Ze vertelt meer over haar afwisselende baan.

Verder specialiseren

Esmee had lange tijd één doel voor ogen: verpleegkundige worden op de verloskunde. “Ik vind dat zo’n mooi specialisme, ouders begeleiden tijdens hun meest mooie moment en soms meest zware moment in hun leven. Maar toen ik tijdens mijn opleiding mijn laatste stage liep op een IC-Neonatologie, leek dat me ook leuk. Dus ik wilde me verder specialiseren in beide specialismen.” Ze verhuisde van Huissen (bij Arnhem) speciaal naar Rotterdam om in het Erasmus MC-Sophia de opleiding tot obstetrieverpleegkundige en IC-neonatologieverpleegkundige te volgen.

Wisselen van afdeling

Na het afronden van beide opleidingen kon ze niet kiezen tussen de specialismen, dus werd er speciaal voor Esmee een combinatiebaan ontwikkeld: “Ik wissel om de drie maanden van afdeling. Dat maakt mijn werk heel divers. Het leuke vind ik dat je de hele ontwikkeling van een pasgeboren kindje mee maakt: van geboorte tot ontslag. Ik kwam laatst terug op de IC-neonatologie en toen lagen er vijf kindjes waarvan ik bij de bevalling ben geweest. Het is heel bijzonder om dat hele traject mee te maken.”

Goed informeren

Dat je het totaalplaatje ziet is een groot voordeel, volgens Esmee: “Je kunt vrouwen die te vroeg gaan bevallen heel goed informeren over wat hen te wachten staat als hun kindje veel te vroeg geboren wordt. Je weet grotendeels wat er gaat gebeuren als hun kindje op de IC-neonatologie komt te liggen. Door de ervaring daar kan je ook tijdens een gecompliceerde opvang van een kindje goed handelen en kan je de arts op een juiste manier ondersteunen tijdens een opvang van zo’n kleintje. Bovendien kan je zelf goed volgen hoe zo’n kindje het doet en hoe hij zich ontwikkelt."

Beide kanten

"Je kent beide kanten, dat is ook voor de ouders heel fijn. Je weet ook goed welk traject ouders al hebben doorgemaakt, wanneer ze opgenomen zijn geweest op de zwangere afdeling, wanneer ze met spoed opgenomen werden op de OCCU (Obstetric Critical Care Unit) of wanneer ze direct vanuit huis op de verloskamers/operatiekamer belanden en binnen no-time ouders zijn geworden."

Acuut karakter

“Ik vind bij beide specialismen het acute karakter heel uitdagend. Op de verloskunde is het een soort spoedeisende hulp voor zwangeren en kraamvrouwen. Vrouwen komen binnen met weeën of moeten direct voor een spoedkeizersnede omdat het niet goed gaat met moeder of kind. Ook liggen hier vrouwen op de OCCU die zelf heel erg ziek zijn en aan de monitor moeten blijven liggen. Die kunnen ook opeens heel snel achteruit gaan. Het is heel onvoorspelbaar. Op de IC-neonatologie kunnen kindjes uit het niets heel erg ziek worden. Dan moet je klinisch redeneren en daar vervolgens direct naar kunnen handelen, maar vooral heel erg rustig blijven. Want die kindjes voelen onrust heel sterk. Je moet er continu bovenop zitten en scherp zijn."

Sterker worden

Waar zit dan precies het grote verschil in? “Op de verloskunde ben je er echt voor de ouders. Je zorgt voor moeder en begeleid kersverse ouders in de mooiste, maar soms ook zwaarste tijd van hun leven. We zijn een academisch ziekenhuis, dus alle complexe situaties komen hier. De ernstig zieke vrouwen die hier al heel lang liggen, probeer je toch nog een beetje te laten genieten van hun zwangerschap.”

Op de neonatologie ben je er echt voor het kindje, vertelt Esmee. “Natuurlijk begeleid je ook hier de ouders in deze onzekere periode, maar je bent er vooral om het kindje van kritiek naar stabiel te krijgen. Je ziet ze echt met de dag opknappen en sterker worden. Je leert zo’n kleintje ook kennen en bouwt een bepaalde vertrouwensband op.”

Kleine momenten

Het zijn de kleine momenten die het werk van Esmee bijzonder maken: “Bijvoorbeeld als ouders hun kindje zelfstandig kunnen verzorgen en ouders met hun kindje hebben kunnen buidelen. Maar ook als het niet goed afloopt daar een mooie periode van proberen te maken, zodat ouders op een mooie manier afscheid kunnen nemen. Hoe moeilijk het ook is. Ik vind het fijn als ik kersverse ouders het gevoel heb kunnen geven dat ze ouders zijn.”