
-
Gepubliceerd op 12-06-2025
‘We voegen leven toe aan de dagen’
Al 25 jaar lang is Erica een vertrouwd gezicht op de IC Volwassenen (ICV). Ze blijft het bijzonder vinden om ernstig zieke patiënten te zien herstellen en daar samen met haar collega’s de schouders onder te zetten. Sinds 2017 is Erica ook werkzaam als vrijwilliger bij de Stichting Ambulance Wens, die wensen van terminale en/of immobiele patiënten in vervulling laat gaan. ‘Soms is de wens heel klein en wil iemand gewoon weer eens even lekker een biertje drinken.’

Plotseling onwel
Ze straalt power uit en vertelt honderduit. Het werken op de IC past Erica als geen ander. Gezien de ernstige toestand van de patiënten op de IC maakt het team veel mee. ‘Wat me altijd bij zal blijven, is een man die op de IC Thorax lag, herstellende van een gescheurde aorta. Hij was al maanden in behandeling en zijn vrouw kwam vaak op bezoek. Op een dag, terwijl zij naast zijn bed zat, werd ze plotseling onwel. Het was zo ernstig dat ze gereanimeerd moest worden. Helaas mocht dat niet baten.’
Dezelfde aandoening
Wat bleek? Ze had exact dezelfde aandoening als haar man. Ook háár aorta was gescheurd. ‘Ongelofelijk,’ vertelt Erica. ‘Mijn collega, Sebastian, IC-verpleegkundige en verpleegkundig specialist, heeft alles op alles gezet om deze man naar de uitvaart van zijn vrouw te brengen. De grootste uitdaging was om hem te mobiliseren, gezien de medische apparatuur waaraan hij verbonden was. Achteraf zei de man tegen Sebastian dat het voor hem enorm waardevol was om bij de uitvaart aanwezig te kunnen zijn, ondanks zijn kwetsbare gezondheid. Het hielp hem bij de verwerking.’
De IC uitstappen
Vanuit de werkvloer zag Erica hoeveel ze kan betekenen voor patiënten door net dat stapje extra te zetten. Toen ze in aanraking kwam met Stichting Ambulance Wens besloot ze zich op te geven als vrijwilliger. ‘Als je je aansluit bij deze stichting moet je tenminste één dag per maand beschikbaar zijn. Ik geef mezelf vaak voor twee of drie dagen per maand op. In het begin vond ik het doodeng. Ik voelde me heel verantwoordelijk. Op de IC kunnen we met allerlei apparatuur continu waarden van onze patiënten meten, maar een ambulance van de stichting beschikt alleen over zuurstof en een AED. Ik moest dus letterlijk en figuurlijk de IC uitstappen en een andere mindset aannemen.’
Positieve boost
Ook herinnert Erica zich een meisje van begin 20 nog goed, dat na een ernstig auto-ongeluk op de IC werd opgenomen. ‘Ze had meerdere botbreuken en ernstig buikletsel. Na maanden in het ziekenhuis zagen we dat haar mentale gezondheid verslechterde, ze ontwikkelde depressieve klachten. Om haar een positieve boost te geven, namen we haar een dag mee in een ambulance, zodat ze tijd kon doorbrengen met familie en vrienden. Dat gaf haar een oppepper. We hebben dit toen kunnen regelen met een mobiele intensive care unit, ofwel een MICU.’
“Vaak gaan de gesprekken tijdens wensdagen over van alles en nog wat, maar niet over de dood”
Doodeng
Zo zijn er nog tal aan voorbeelden van patiënten wiens wens in vervulling gaan dankzij Stichting Amublance Wens. De dankbaarheid aan het einde van zo’n wensdag is vaak groot. Vaak gaan de gesprekken tijdens wensdagen over van alles en nog wat, maar niet over de dood. Aan het einde van de dag kunnen patiënten en hun naasten wel plotseling overvallen worden door emoties, want datgene waar zij zo naartoe geleefd hebben is dan ook achter de rug. Dan zijn mensen vaak in tranen.’
Ook aan de slag binnen het Erasmus MC?